Ren Bergman is een knappe en succesvolle ijshockeyspeler. Hij heeft een prachtige lach, een warme persoonlijkheid en hij is al langere tijd gek op Frankie Zeferino, de socialmediamanger van zijn team. Omdat ze collega’s zijn mag hij haar niet mee uit vragen.
Frankie is een expert in sarcasme en bijtende humor. Sinds haar diagnose houdt ze mensen op afstand, omdat ze bang is dat die haar anders zullen gaan behandelen als ze het weten. Ren laat haar muren om haar heen steeds meer verdwijnen, maar zal ze haar leven echt voor hem openstellen? En daarbij ook haar hart?
Chloe Liese weet je vanaf het begin weer mee te laten leven met de personages, ze beschrijft ze zo realistisch en je kan zoveel in ze herkennen. Haar manier van schrijven past perfect bij dit soort emotionele verhalen, want op het moment dat het zwaar wordt weet ze de luchtigheid er goed tegenover te zetten waardoor alles in balans blijft. Ze schrijft op een manier die verslavend is waardoor je niet kan stoppen met lezen en het boek uit is voor je het door hebt.
Frankie is een jonge vrouw die het niet makkelijk heeft gehad en door een diagnose mensen op afstand houdt, omdat ze bang is voor de reacties die ze erop zal krijgen. Ze heeft hele hoge muren om zich heen gebouwd, maar daar achter schuilt eigenlijk een hele lieve en onzekere jonge vrouw. Ren daarin tegen is zelfverzekerd, maar ook bij hem schuilt er meer achter. Hij heeft ook veel meer achter zijn masker zitten die hij voor iedereen op lijkt te hebben. Beide personages weten door elkaars muren heen te breken en brengen het beste in elkaar naar boven. Hun band is sterk, maar gaat met ups en downs. Maar Ren heeft echt mijn hart gestolen gedurende het verhaal, want wat is hij een lief personage die altijd precies de juiste dingen doet om het hart van zijn meisje voor zich te winnen. Frankie kon ik soms wel door elkaar rammelen omdat ze best wel koppig is en daardoor dingen volgens haar manier wilde doen ook al wist ze ergens wel dat het misschien niet heel verstandig was. Naast Frankie en Ren komen we ook weer oude bekenden tegen en maken we kennis met nieuwe personages die zorgen voor een groter geheel.
Het is van de eerste tot de laatste bladzijde genieten van dit liefdesverhaal en ik kan dan ook niet wachten om weer terug te keren naar de Bergman familie, want er zijn nog wel een aantal broers en zussen die nog hun eigen verhaal kunnen vertellen aangezien dit pas het tweede deel is.