De 22-jarige Yara heeft twee dingen overgehouden aan haar eerste relatie een gezonde dosis wantrouwen naar mannen en haar vierjarige zoontje Boaz. In haar eentje, maar met de hulp van haar familie zorgt ze ervoor dat hij een fijne en zorgeloze jeugd heeft. Dat niet iedereen zo met zijn kind omgaat blijkt als ze kennismaakt met Remco. Hij is de vader van het schoolvriendje Sem. Remco is geobserdeerd door zijn werk, dumpt Sem bij haar en ziet er veel te sexy uit in zijn witte overhemd en dikke auto. Als ze merkt dat ze steeds meer naar deze man begint te verlangen, wordt ze doodsbang voor de impact die het zal hebben op het leven van haar en Boaz. Is ze er wel klaar voor dat alles op zijn kop wordt gezet? En is er daadwerkelijk meer tussen hun dan alleen maar lust?
Nicole Schelling heb ik al leren kennen door een kort verhaal wat eerder in een verhalenbundel is verschenen en wat ben ik blij dat er nu een volledig boek van haar beschikbaar is. Haar schrijfstijl is zo ontzettend fijn en ze wist me te verrassen met de wendingen die ze in het verhaal heeft gestopt. Ik vloog door het boek heen en helaas had ik hem hierdoor met een dag alweer uit, maar dat is ook zeker een compliment naar Nicole toe. Ze heeft een prachtige diepere laag in het verhaal gestopt, waardoor je tijdens het lezen nog meer emoties voelde dan de vurige aantrekkingskracht.
Yara is al op jonge leeftijd moeder geworden en doet haar uiterste best om samen met haar familie ervoor te zorgen dat haar zoontje een fijne en zorgeloze jeugd heeft. Echter heeft dit wel gevolgen voor haar leven en voor het werk dat ze hiervoor is gaan doen, maar ondanks alles klaagt ze niet. Yara wordt neergezet als een lieve vrouw, moeder en als iemand die voor iedereen klaar staat. Als ze kennismaakt met de vader van het schoolvriendje van Boaz realiseert ze zich dat niet iedereen er zo voor zijn kind is als dat zij is. Remco is een alfaman die leeft voor zijn werk en eigenlijk voor niks anders. Maar achter dat alfagedrag schuilt een man die het niet makkelijk heeft gehad en zich daarom zo op zijn werk heeft gestort. De aantrekking tussen de personages is gelijk voelbaar en ik hou daarvan vooral als ze er beide niet aan toe willen geven. De kinderen in het verhaal zijn ook echt schatjes en zorgen voor de afkoelmomenten in de vurige spanningen tussen Remco en Yara. Het verhaal wist me op sommige momenten te raken en sommige wendingen in het verhaal zag ik niet aan komen.
Net zoals ik heb genoten van haar (te) korte verhalen, heb ik ook genoten van dit boek. Hopelijk mogen we nog lang genieten van haar schrijfstijl, want ik kijk al uit naar meer.
Ik wil April Books bedanken voor dit recensie-exemplaar.