Ronan Cole zou mijn vijand moeten zijn, maar hij is een verslaving geworden die me langzaam tot waanzin drijft. We trekken elkaar, stoten elkaar af, dagen elkaar uit en komen weer tot elkaar elke keer weer. Ik haat hem, maar ik hou van hem. Ik kan hem wel vermoorden, maar geen enkele man heeft me op deze duistere manier lief gehad. Samen zijn we niet te stoppen, maar wat gebeurd er als een van onze vijanden achter een van ons aankomt? De jacht is altijd beter als de koningin net zo bloeddorstig is als haar koning. En het einde van een liefdesverhaal is altijd duisterder als geen van de karakters een pure ziel heeft. Zullen ze samen overwinnen?
Lp Lovell en Stevie J. Cole zijn terug met het laatste deel in het spel duet. Het verhaal wordt nog door beide personages belicht en dat is echt een grote plus voor mij. De hoofdstukken zijn ook kort waardoor je snel door het boek heen vliegt. De momenten die in het verhaal zijn verwerkt zijn net als in het eerste deel weer spannend en laten je soms op het puntje van je stoel zitten.
We gaan in dit deel door waar deel een is gestopt, hierdoor zit je gelijk weer in het verhaal. Ronan en Camilla kunnen elkaar nog steeds niet luchten, maar toch lijkt er voor beide iets te zijn veranderd. Ze maken hierdoor ook een betere groei mee in hun personages en dat is merkbaar. De kinks die ze hebben zijn nog steeds niet mijn favoriet, maar ik ben er ten op zichtte van het eerste deel er nu wat meer op voorbereid waardoor ik me er iets minder ongemakkelijk bij voelde. Helaas merkte ik de aantrekkingskracht nog niet helemaal en dat vind ik dan wel een minpuntje, maar misschien ligt het ook aan mij. Het verhaal is weer net zo spannend als het eerste deel en de dingen die gebeuren worden goed uitgewerkt.
Hoewel ik geen grote fan ben van dit duet, wil ik deze schrijvers zeker nog een kans geven met een nieuwer boek en hopelijk ligt die me wat meer. Want aan hun schrijfstijl ligt het zeker niet, het is gewoon niet helemaal mijn smaak.