De jonge Westwalder Vesper en zijn broer Or raken betrokken bij de grootste strijd die hun wereld ooit heeft gezien. Een mysterieuze krijger dringt ’s nachts hun huis binnen en claimt dat Vesper hun god is. De naam van de krijger is Angr en hij is de leider van een volk die groter is dan welk volk dan ook, ogen die vreemde kleuren hebben en wapens gemaakt van een metaal waarin de nacht lijkt te slapen. Ze hebben maar een doel voor ogen: Chaos.
Vesper voelt zich machteloos, niet in staat om de Tarealar te verdrijven en niet in staat om hun wonderen te verrichten. Als Vesper zich realiseer dat hij Angr heeft ontmoet tijdens een droomwandeling, begint hij zich steeds schuldiger te voelen. Is hij dan toch verantwoordelijk?
De band tussen de broers is in hun hart gesmeed en Or zal nooit zijn jongere broertje in de steek laten, ookal hoort hij ’s nachts de bomen in het donkere Westwald fluisteren en ook al moet hij een complete invasiemacht trotseren. Maar Angr heeft een eed gezworen en zijn liefde voor zijn god heeft geen grenzen. Kunnen de jongens hun band in stand houden en de gevaren trotseren?
Elmar Otten heeft een goede schrijfstijl en heeft dit in een verhaal verweven waar hij mee gedebuteerd is. Helaas wilde hij voor mijn gevoel teveel in het verhaal stoppen en voelde het voor mij gehaast, zeker omdat het maar een redelijk dun boek is voor zo een complex fantasy verhaal. Ik miste op een paar punten ook de vertalingen van de taal die de Tarealar met elkaar spraken en dat is best wel jammer aangezien het toch best wel veel terug komt.
Vesper en Or zijn twee jonge broers die een sterke band met elkaar hebben en dat komt goed naar voren. Ze krijgen van alles te voorduren en slaan zich er goed doorheen. Helaas kreeg ik door de hoeveelheid personages geen goede band met beide hoofdpersonages en was het voor mij soms verwarrend om het verhaal goed te kunnen volgen. De hoofdstukken zijn ook redelijk lang en dat zorgt ervoor dat het ook niet heel snel leest.
Het was helaas niet mijn fantasy verhaal, maar de schrijfstijl van Elmar Otten is zeker goed. Dit boek is het eerste deel in een serie genaamd het fluisterende woud.
Ik wil Elmar Otten bedanken voor dit recensie-exemplaar.