Waar we gaan is nacht van Tracey Rose Peyton

Texas, 1852. Zes vrouwen wonen en werken op een noodlijdende plantage. In de nacht glippen ze uit hun hut en komen ze met andere tot slaaf gemaakten in het bos bij elkaar. De Lucy’s, vernoemd naar Lucifer en hun eigennaren, hebben plannen om de plantage winstgevend te maken. De plannen hebben alleen verstrekkende gevolgen voor de vrouwen, waardoor die ieder voor zich voor een keuze komen te staan. Blijven ze afzijdig of spannen ze samen tegen de Lucy’s? Een ding is zeker als ze ontdekt worden dat ze aan het tegenwerken zijn dan zijn ze hun leven niet meer zeker. Welke keuze zal iedere vrouw gaan maken?

Tracey Rose Peyton heeft met dit boek een krachtig debuuut geschreven die je een inkijkje geeft in het leven van zes verschillende tot slaaf gemaakten vrouwen. Ze weet het zo te brengen dat je alleen maar door kan lezen en nieuwsgierig blijft hoe dit allemaal verder gaat. Naast de vrouwen krijg je ook nog inkijkjes in het leven van de eigenaren van deze vrouwen en dat zorgt toch wel voor een ander perspectief op alle gebeurtenissen.

We volgen in dit verhaal zes verschillende vrouwen in diverse leeftijden. Sommige hebben al kinderen en of een partner, maar de meeste zijn nog jonge vrouwen die eigenlijk net de wereld zouden moeten ontdekken op hun eigen benen. Ze hebben een ding met elkaar gemeen ze zijn tot slaaf gemaakt en moeten werken voor de Lucy’s. Hun eigenaren hebben plannen om hun noodlijdende plantage weer winstgevend te maken, maar daar hebben ze hun slaven voor nodig alleen die hebben zo hun eigen plannen. Het verhaal is krachtig geschreven en zet het leven van een tot slaaf gemaakt iemand in een perspectief die ik niet eerder had gelezen. Hierdoor leer je ook een hoop dingen van hoe het voor hun was en hoe het in die tijd er aan toe ging. De vrouwen worden stuk voor stuk als krachtige, maar af en toe als onzekere personages neergezet en dat zorgt voor een aparte leeservaring.

Dit is een boek wat niet helemaal in mijn leesgenres valt, maar waarvan ik ontzettend dankbaar ben dat ik hem heb mogen ontdekken. Het is een verhaal die me een andere kijk op een stukje geschiedenis heeft gegeven en me nieuwsgierig heeft gemaakt naar meer.

Ik wil Ambo|Anthos bedanken voor dit recensie-exemplaar.

You might also like

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *