Na vier jaar in de Provence te hebben gewoond, mist Jean Perdu zijn boekenschip en de mensen die hij met literatuur samenbracht. Jean besluit om samen met kinderboekenauteur Max Jordan zijn boekenschip terug te varen naar Parijs. Onderweg verandert het schip in een ark, waar mensen, kinderen, dieren en boeken elkaar ontmoeten en voor altijd veranderen. Het grote avontuur van het leven heeft voor iedereen een nieuwe start in het verschiet. Wat is die van Jean Perdu?
Nina George keert terug naar de boekhandelaar Jean Perdu en dit keer stuurt ze hem op reis terug naar Parijs. Haar manier van schrijven is nog steeds niet helemaal mijn ding, maar ik ben eraan gewend geraakt. Helaas is het nog steeds niet helemaal mijn soort verhaal al ben ik wel blij dat ik hem gelezen heb. Op het einde van ieder hoofdstuk staat een stukje in een ander tekstformat en al snel bleek dat dit te maken had met het boek dat het hoofdpersonage aan het schrijven is.
We volgen Jean Perdu in dit verhaal op zijn reis terug naar Parijs, waar hij vier jaar geleden vanuit getrokken is en in de tussentijd veel nieuwe mensen heeft leren kennen die echt iets voor hem zijn gaan betekenen. Hij is mist alleen zijn boekenschip heel erg en de mensen die hij samen bracht met het boek wat ze op dat moment nodig hadden. Samen met kinderboekenauteur Max Jordan, die we ook in het eerste deel tegen zijn gekomen, gaat hij de reis terug maken. Onderweg verandert zijn boekenschip in een ark, waar iedereen zijn of haar plek vind. Het gezelschap wordt op de boot wordt gedurende het verhaal groter en iedereen heeft zo zijn eigen reden om aan boord te komen. Sommige van de personages komen een beetje bij mij binnen, omdat ze zo goed beschrevn worden en andere blijven nog op afstand en krijg je niet echt een binding mee. De reis wordt net als in het eerste deel goed beschreven en je waant je ook nu weer even aan boord van het schip omringt door alle boeken die daar zijn verzameld.
Ik ben blij dat ik het boek toch uitgelezen heb en sommige dingen zullen me wel bijblijven, maar het is niet een boek waar ik nog een keer naar terug zou verlangen. Hoewel de schrijfstijl van Nina George niet helemaal mijn ding is ben ik toch wel enigszins benieuwd naar andere boeken van haar om te kijken of het aan dit verhaal lag of dat het gewoon haar eigen schrijfstijl is.
Ik wil LS Amsterdam bedanken voor dit recensie-exemplaar.