Willa Sutter is een veelbelovende speler in het voetbalteam van de universiteit, maar door haar sportverplichtingen mist ze soms colleges. Voor een lastig vak kan de ze aantekeningen krijgen voor de gemiste lessen, maar die moet ze opvragen bij medestudent Ryder Bergman.
Ryder heeft een wilde blonde baard en draagt een pet, waardoor zijn ogen niet te zien zijn. Als Willa zijn aandacht probeert te trekken negeert hij haar. Willa kan het niet geloven, wat denkt hij wel niet?
Zo ontstaat er een strijd tussen de twee, die alleen nog maar heviger wordt als ze ook nog eens moeten samen werken voor een schoolopdracht. Al snel wordt voor iedereen duidelijk dat haat en liefde dicht bij elkaar liggen, behalve voor Willa en Ryder zelf. Zullen ze het zelf ook onder ogen zien?
Chloe Liese heeft een fijne schrijfstijl die me het eerste hoofdstuk al verliefd heeft laten worden op het verhaal en ik vloog daarom ook door het boek heen.
Willa is een meisje zonder blad voor haar mond en ook letterlijk zegt wat ze denkt, dit zorgt voor ongemakkelijke situaties. Ryder is een complexe jongen met een geheim waar hij niet graag over praat, maar verder in het verhaal wordt duidelijk waarom. Hun aantrekkingskracht is, ondanks dat het zich langzaam ontwikkeld, voelbaar en ik heb er ontzettend van genoten. Ik ben verliefd op de personages en op het verhaal geworden. Het boek heb ik gelezen met een lach en een traan op mijn gezicht, want het wist me te raken. Voorin in het boek wordt een waarschuwing afgegeven en dat vind ik goed gedaan, ondanks dat het voor mij niet nodig is, maar voor sommige mensen kan dit aanleiding zijn om het wel of niet door te lezen.
Doordat we in het verhaal al kennis hebben gemaakt met de broer van Ryder ben ik ontzettend benieuwd naar zijn verhaal en hoop ik op de achtergrond ook nog het verhaal van Ryder en Willa te kunnen volgen, want ik wil nog geen afscheid van ze nemen.