Jarenlang was ze de te jonge beste vriendin van zijn zusje Bo, maar als Charlie achttien is ziet hij haar eindelijk staan. Na een avond uit stapt Charlie samen met Bo in de auto, Bo heeft eigenlijk te veel gedronken en Charlie wilde haar tegenhouden maar heeft het niet gedaan. Ze krijgen een ernstig ongeval en Bo is op slag dood.
Het verlies slaat een krater in het leven van Charlie en ze besluit weg te gaan uit Wassenaar. Ze trekt in bij haar stiefzusje waar ze James ontmoet. Hij is een jongen die fout nieuws is. Charlie raakt steeds verder verwijderd van alles wat haar lief was. Ze mist Carsten, maar kan hem niet laten zien wie ze nu is geworden. Ze mist de persoon die ze ooit was, maar is er nog wel een weg terug?
Gillian King wordt niet zonder reden de queen of the realgood boeken genoemd, want ook met dit boek weet ze je weer te raken. Het verhaal is emotioneel en breekt je hart in duizenden stukjes om het vervolgens weer langzaam tot een geheel te lijmen. Haar manier van schrijven is gewoon zo passend voor dit soort verhalen en zou het ook zeker niet slecht doen voor verfilmingen.
Charlie is de beste vriendin van Bo en heeft stiekem een oogje op de broer van Bo. Maar voor Carsten is ze niet meer dan de te jonge beste vriendin van zijn zusje. Als Charlie achttien wordt, ziet hij haar eindelijk staan en veranderd er iets voor ze. Na een avondje stappen besluiten de meiden naar huis te gaan en hoewel Bo teveel heeft gedronken houdt Charlie haar niet genoeg tegen om niet achter het stuur te kruipen. De meiden krijgen een ongeluk waarbij Bo het leven laat. Charlie kan niet met het schuldgevoel leven en besluit weg te vluchten uit Wassenaar, hierbij laat ze alles achter wat ze lief heeft waaronder ook Carsten. Je voelt aan alles dat Charlie zich zo ontzettend schuldig voelt en het hier echt heel zwaar mee heeft, ze maakt hierdoor keuzes die niet slim zijn en die haar meer kosten dan dat ze opleveren. Zo ook als James in het spel komt, vanaf het eerste moment heeft hij al een bad guy vibe over zich heen, maar toch weet hij Charlie te overtuigen. Charlie worstelt het verhaal heel erg met zichzelf en het verlies van haar beste vriendin en dit raakt je. Gillian King weet het zo te schrijven dat je de personages het liefst zou willen knuffelen of een duw in de juiste richting te geven als ze te ver de andere kant op gaan en dat is echt haar kracht.
Dit was een prachtig verhaal over rouw, maar ook over het opnieuw vinden van jezelf en weer van jezelf leren houden. Ik ben blij dat ik de boeken van Gillian King op ben gaan pakken en ik kijk nu al uit naar een van de andere titels van haar die nog op mij liggen te wachten en naar werk wat er in de toekomst nog aan zit te komen.