Willow heeft behoefte aan een nieuwe start nu haar relatie op de klippen is gelopen. Als ze een advertentie tegenkomt om een jaar lang gratis te wonen in een dorpje genaamd Happiness, ziet ze dat als een ultieme plek om naar toe te vluchten. De naam alleen al maakt haar blij, maar als ze daar aankomt lijkt het niet op het leuke en knusse dorpje van de foto’s van de advertentie. De meeste huizen zijn verwaarloosd en veel winkeltjes staan leeg. Onder de bewoners lijkt het geluk ook ver te zoeken. Makelaar Andrew Harrington lijkt het enige lichtpuntje te zijn. Zijn drive om het dorpje weer in de oude glorie te herstellen, laat Willow besluiten om te blijven. Ze gaan samenwerken om het voor elkaar te krijgen en de vonken vliegen ervan af, maar Andrew verbergt iets voor haar. Zal het ze lukken om Happiness het geluk terug te geven?
Holly Martin heeft een fijne schrijfstijl en heeft daarmee een fijne feelgood neergezet. Door haar manier van schrijven waan je je ook echt in het dorpje en zie je alles voor je gebeuren. Het verhaal heeft een hoog feelgood gehalte, maar bevat ook steamy scenes.
Willow is nogal impulsief en denkt er dan ook niet lang over om haar spullen te pakken en naar Happiness te vertrekken. Daar aangekomen blijkt het alleen niet zo te zijn zoals de foto’s van de advertentie die haar lieten besluiten om er heen te gaan, maar ze besluit het een kans te geven. Andrew is de makelaar van het dorpje en ook de persoon die alles aan wilt pakken om het dorpje in zijn oude glorie te gaan herstellen. Ze besluiten om samen te gaan werken om het voor elkaar te krijgen, maar ondertussen vliegen de vonken tussen hun ook over en weer. Het dorpje en de bewoners worden goed beschreven en hierdoor voel je al snel een verbinding met iedereen.
Het verhaal heeft alles wat je zoekt in een feelgood, maar ook een diepere laag erin zitten. Ik heb genoten van dit verhaal en ik kan niet wachten om terug te keren naar dit leuke dorpje en het verhaal van Jacob (de broer van Andrew) en Ruby (de vriendin van Willow) te gaan volgen, maar stiekem hoop ik ook nog Willow en Andrew terug te zien want ergens voelt hun verhaal nog niet helemaal af.